สะสมศัพท์กันวันละนิด ภาษาอังกฤษแข็งแรง ทุกวันจันทร์-ศุกร์ กับ บิ๊กบุญ-ภูมิชาย บุญสินสุข เจ้าของหนังสือ ศัพท์หมู เจ็บนิดเดียวเดี๋ยวก็เช้า เหมือนจะเหมือน พี่หมีหนวดกวดอังกฤษ ฯลฯ
ทำไมเจนวาย หรือ Millennial จึงให้ความสำคัญกับความคิดสร้างสรรค์มากกว่าอาชีพการงานที่มั่นคง พวกเขาจับจดเกินไปและขาดความจงรักภักดีต่อองค์กรจริงหรือเปล่า ว่าแต่ทำไมเจนวายโดนหลายกระทงเหลือเกิน ทั้งที่พวกเขาเป็นกำลังสำคัญที่ขับเคลื่อนโลกใบนี้อยู่เชียวนะ #SamsungGalaxyNote10
เขียน Statement of purpose อย่างไรให้มหาวิทยาลัยอยากได้จนตัวสั่น และถ้าเขียนไม่เก่งจ้างเขียนได้ไหม ซ้อมสัมภาษณ์อย่างไรให้มั่นใจจนลืมไปเลยว่าต้องไปคุยกับเขาเป็นภาษาอังกฤษ! #คำถามนี้ดี
นี่เป็นคนละเรื่องกับการพูดไทยคำอังกฤษคำ เพราะในหลายกรณีการทับศัพท์ก็จำเป็นและเหมาะสม แต่เพื่อการพัฒนาภาษาอังกฤษ พิถีพิถันกันอีกสักนิดกับการทับศัพท์ให้ทั้งถูกความหมายและถูกประเภทของคำในประโยคด้วยดีกว่า (ย้ำว่าเนิร์ดมากจริงๆ)
ภาษาไทยมีการใช้ ก.ไก่ ข.ไข่ เพราะเวลาพูด ‘สอ’ จะได้รู้ว่ามันคือ ส.เสือ หรือ ศ.ศาลา และตัวอักษรเสียงคล้ายๆ กันอย่าง บ.ใบไม้ หรือ ป.ปลา จะได้ไม่สับสน แล้วภาษาอังกฤษเขาใช้ a.ant มด หรือ b.boy เด็กผู้ชาย อย่างที่เราท่องกันมาแต่เด็กหรือเปล่า ตอบว่า ก็ไม่ผิด แต่ที่ใช้กันเป็นมาตรฐานสากลเขาก็มีบัญญัติไว้ ไปฟังกัน
หนึ่งในความคับข้องใจคลาสสิกที่หาคำตอบแบบสูตรสำเร็จได้ยาก แต่พี่ดีเจอ้อย นภาพร ก็อยากฝากข้อคิดบางอย่างเอาไว้ให้ เผื่อจะเอาไปปรับใช้ได้
โคว้ตจะดี ต้องตีความให้ดีๆ และแปลให้ถูกๆ มิเช่นนั้นอาจเป็นการหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าฉันใช้ชีวิตอย่างคมคายและเปี่ยมความหมายแล้ว ทั้งที่จริงคือแอบเข้าข้างตัวเองดื้อๆ มาโดยตลอด
หลายคนคงรู้สึกว่า เอ หรือว่าเราจะหัวไม่ดี ทำไมสมองเราไม่ยอมจำซะที ตัวสะกดคำที่ใช้บ่อยๆ ก็จำไม่ได้เสียที แต่ที่แท้แล้วคุณอาจเป็น dyslexic ต่างหาก ไหนอาการเป็นยังไงลองไปฟังกันดูซิ
ความคมคายสละสลวยของคำกล่าวเหล่านี้ไม่ได้การันตีว่ามันเป็นความจริงที่ไม่ต้องพิสูจน์ หรือเป็นวิทยาศาสตร์ หรือเป็นสูตรสำเร็จแต่อย่างใด ไม่ต้องรีบเชื่อและรีบเอาไปทำตามทันทีก็ได้ ดูก่อนไหมว่าเราตีความมันถูกต้องหรือยัง
นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเราไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจตอนไหน ยืนยันได้ว่าเราไม่เคยเจตนาจะร้ายใส่ใคร แล้วทำไมคนอื่นไม่ค่อยชอบเราล่ะ! เราว่าเราก็น่ารักและนิสัยดีนะ!
มีคนได้ยินคำซึ้งๆ มาว่า “เธอคือบ้านของฉัน” ก็เลยอยากรู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรหรือ ที่จะสร้างความรู้สึกของการเป็นเหมือน ‘บ้าน’ ของกันและกันขึ้นมาได้
